Humor Verpleging

De reden: zorg op basis van psychische problematiek wordt niet vergoed vanuit de ZVW. Verkeerde loket dus. Een onzinargument, stelt Zeynep (verpleging verdient te weinig). “Mijn moeder kreeg al jaren zorg vanuit de ZVW, dus waarom nu ineens niet meer? Bovendien heeft ze naast de psychiatrische problematiek ook lichamelijke beperkingen, die gewoon bij de ZVW thuishoren.” Dus diende ze met hulp van de wijkverpleegkundige bezwaar in.

De zorgverzekeraar bleef echter op zijn standpunt staan. Intussen diende Zeynep ook een WLZ-aanvraag in bij het CIZ, omdat langdurige zorg voor cliënten met een psychiatrische diagnose vanaf 2021 weer tot de mogelijkheden behoort. Om de situatie te beoordelen legde een medewerker van het CIZ een thuisbezoek af. Voor deze medewerker was duidelijk dat mevrouw Ergulcan de aangevraagde extra hulp inderdaad nodig heeft (verpleging verdient te weinig) - Thuisverpleging Laarne.

“Er valt niets te activeren! In 2012 had haar toenmalige psychiater al een rapport opgesteld waarin hij stelde dat de behandeling werd gestaakt, omdat mijn moeder onbehandelbaar was en levenslang toezicht, verpleging en verzorging nodig zou hebben. Die situatie is niet veranderd. Hij is hooguit verslechterd. Mijn moeder heeft veel pijn, waardoor ze vaak dingen uit haar handen laat vallen. Thuisverpleging oostakker.

Het antwoord van het CIZ was een klap in haar gezicht: de oorspronkelijke indicatiestelling werd nu in zijn geheel ingetrokken. Niet alleen had haar moeder geen recht meer op verpleging, maar ook niet meer op de eerder toegezegde begeleiding en verzorging. Het CIZ erkende volmondig dat er sprake was van serieuze problematiek, maar opperde vervolgens vrolijk nieuwe diagnostiek en behandeling, met een vorm van activerende dagbesteding als middel om mevrouw in beweging te krijgen - verpleging verdient te weinig.

De afgelopen tijd was voor Zeynep loodzwaar. Niet alleen moest ze in sneltreinvaart thuis zien te raken in ingewikkelde wet- en regelgeving om de benodigde papieren goed in te kunnen vullen, maar ze moet ook voortdurend strijd voeren met partijen de niet lijken te luisteren naar de door hen zelf opgevraagde informatie - verpleging verdient te weinig.

Somatische Verpleging

Het is onbegrijpelijk dat iemand vanachter een bureau daar dan zomaar een streep doorheen kan zetten. Verzekeraars en het CIZ luisteren totaal niet naar de mensen met verstand van zaken. Daardoor nemen ze onlogische beslissingen en krijgt mijn moeder niet de zorg waar ze recht op heeft. Dat is ernstig, want als de zorg straks stopt, hebben we een groot probleem - verpleging verdient te weinig.

Als dat wegvalt, zal haar lichamelijke en geestelijke gezondheid snel achteruitgaan. We doen als familie wat we kunnen, maar we kunnen onmogelijk alles opvangen.” Daarom heeft ze haar moeder inmiddels aangemeld bij Per Saldo en overweegt ze juridische stappen. Ook heeft ze de psychiater die haar moeder jarenlang heeft behandeld en haar in 2012 onbehandelbaar verklaarde, verzocht een nieuw, actueel rapport op te maken.

De psychiater, een zwaargewicht op zijn terrein, concludeerde na uitgebreid onderzoek en het raadplegen van een collega, dat de lichamelijke en psychische klachten van mevrouw Ergulcan sinds 2012 alleen maar zijn toegenomen, dat hoop op verbetering niet aan de orde is en activerende behandeling zinloos. Het verzoek om intensieve begeleiding, verzorging en verpleging is in zijn optiek dan ook volkomen terecht (verpleging verdient te weinig).

Dit sluit volkomen aan bij de bevindingen van haar huisarts. Beiden stellen dat verandering in zorgverlening haar situatie negatief zal beïnvloeden, waardoor mevrouw Ergulcan alleen maar nog meer hulp nodig zal hebben (!). Met dit rapport in de hand gaat Zeynep opnieuw de strijd aan. “Ik blijf vechten. Het moet wel, want ik kan mijn moeder niet aan haar lot overlaten.” Ook (om privacy-redenen is de naam van mevrouw Jansen op haar verzoek gefingeerd) is het slachtoffer van een zorgverzekeraar die op de stoel van de wijkverpleegkundige gaat zitten.

Sindsdien is het nooit meer goed gekomen. verpleging verdient te weinig. De aandoeningen stapelden zich op: artrose, ademhalingsproblemen, hoog cholesterol, hartklachten, bedlegerigheid, pijn in haar benen, incontinentie en sinds kort vermoedelijk ook een longcarcinoom. Ze heeft altijd pijn, kan nauwelijks bewegen en als ze met veel moeite eenmaal op de been in, is het gevaar van vallen levensgroot.

Blond Amsterdam Verpleging

Door haar vergeetachtigheid vergeet ze bovendien haar medicijnen in te nemen (verpleging verdient te weinig). In 2019 kreeg ze een indicatie voor 22,5 uur zorg per week. Drie keer per dag kwam er iemand langs. ’s Ochtends voor douchen, huid insmeren, aankleden, steunkousen aantrekken en medicatie toedienen. ’s Middags weer iemand voor de medicijnen, en ’s avonds klaarmaken voor bed.

Bij de indicatie voor 2020 ging het echter mis. Begin december viel er een brief van de zorgverzekeraar in de bus die meldde dat ze vanaf volgend jaar geen recht meer had op zorg. De dag voor Kerst volgde een nieuwe brief met dezelfde boodschap - verpleging verdient te weinig. Op Oudejaarsdag kwam een derde brief: de aanvraag voor zorg toch was goedgekeurd! De vlag ging uit.

Daardoor gebeuren er nu allerlei dingen niet meer, die wel nodig zijn.” Hulp bij medicatie is vervangen door een telefonische herinnering tussen de middag, en alleen ’s avonds komt er nog iemand langs om haar in bed te helpen. Maar douchen en aankleden is er niet meer bij, en haar steunkousen krijgt ze zelf niet aan.

Ze behelpt zich nu op bed met vochtige doekjes. Tijdens het vertellen wordt de emotie haar te veel. Ze schiet vol. “Dat is toch niet menswaardig? Het besluit om de zorg terug te draaien is genomen zonder dat iemand mij gezien heeft. Dat vind ik onbegrijpelijk. Mijn klachten zijn serieus.

En dan schrijft de zorgverzekeraar dat ik toe moet werken naar zelfredzaamheid? Ik heb diverse keren met de verzekeraar gebeld, maar er is geen normaal gesprek mogelijk. Je krijgt geen antwoord op vragen en wordt steeds naar een andere afdeling doorverwezen. Ik voel me echt in de steek gelaten.” Binnenkort is er een herindicatie voor 2021 nodig - Thuisverpleging Lochristi.

Verpleging Groningen

“Ik zou niet weten hoe ik dat op moet vangen. Ik heb er slapeloze nachten van!” Dergelijke verhalen horen we bij SPOT elke dag. Dat is zorgelijk. verpleging verdient te weinig. Natuurlijk moet zorg betaalbaar blijven. Logisch dus dat er een partij is die daarnaar kijkt. Maar inmiddels is de balans volkomen zoek. Uit de verhalen van onze leden rijst het beeld op van een systeem dat is doorgeslagen.

In dit systeem is de beste zorg, de zorg die niet geleverd wordt. Dat kan niet de bedoeling zijn. Intussen betaalt de cliënt daarvoor de rekening. En dat is precies de reden waarom het oordeel over de zorg die nodig is, aan de wijkverpleegkundige is uitbesteed. Die ziet namelijk de mens, in plaats van een kostenpost.

“Een zorgverzekeraar mag niet zomaar een indicatiestelling van daartoe bevoegde en bekwame professionals afwijzen of naar beneden bijstellen”, stelt hij. “Zeker niet zonder degelijke onderbouwing.” De Zorgverzekeringswet en de regels daaromheen laat er volgens Post geen misverstand over bestaan wie verantwoordelijk is voor de indicatiestelling en het bepalen van de daaruit voortvloeiende noodzakelijke zorg: dat is de wijkverpleegkundige. verpleging verdient te weinig.

Daarnaast stelt de wijkverpleegkundige samen met de cliënt vast wie de zorg het beste kan uitvoeren. Ook het oordeel of het inderdaad om ZVW-zorg gaat is in beginsel aan haar. Dat is bepaald geen nattevingerwerk. “Indiceren moet gebeuren op basis van het normenkader van V&VN, de professionele standaard van de beroepsgroep.